دلاورمرد بزرگ ایران‌زمین، ستاره‌ای تابان که در ظلمت جنگ تحمیلی درخشید و نور راه هدایت شد تا همراهان و هم‌سالانش و نسل‌های آینده، راه رسیدن به معشوق را گم نکنند. او مرد عشق بود و برای عشق به میهن و خدای بزرگ گام در مسیری نهاد که او را به معشوق می‌رساند. او چراغ فروزان شد و راه را روشن کرد تا آنان که با چشم بصیرت می‌گردند، راه را از بیراهه بشناسند و در مسیر درست سعادت قرار بگیرند. مردی شجاع و دلیر که با تمام توانش از میهن اسلامی خود دفاع می‌کرد. پاسدار بود و برای پاسداری و حفاظت از ایران و دین مبین اسلام جان شیرین خود را فدا کرد چرا که مرگ با سعادت برایش شیرین‌تر از هر چیز دیگری بود.

شهید والامقام علی علیزاده در هشتمین روز از شهریورماه سال 1342 در گرمای تابستانی که میوه‌های نوبرانه بر شاخه‌های درختان خودنمایی می‌کردند و خورشید با تمام سخاوتش بر این آب و خاک می‌تابید. در روستای زیبای خلیل‌آباد از توابع شهرستان خمین در استان مرکزی در خانواده‌ای مؤمن و معتقد به دین مبین اسلام که مهر خاندان عصمت و طهارت(علیهم السلام) را در دل می‌پروراندند؛ دیده به جهان گشود.

پسر دوم خانواده و نور دیده پدر و مادری بود که برای فرزندانشان زحمت زیادی می‌کشیدند و آن‌ها را با نان حلال بزرگ می‌کردند. در سن هفت سالگی وارد دبستان شد و تا سال سوم راهنمایی درس خواند اما پس از آن ادامه تحصیل نداد. و تلاش کرد تا با کار کردن و زحمت کشیدن باری از دوش خانواده بردارد. از همان کودکی و نوجوانی به احکام اسلام و فرایض دینی پایبند بود و اهمیت زیادی می‌داد.

در زمان انقلاب اسلامی به اندازه خود در وقایع انقلاب سهیم بود. مردی که پیرو حضرت امام خمینی(قدس سره) بود و تلاش می‌کرد تا از ایران، انقلاب و آرمان‌های آن دفاع کند. او در سال 1359 شاهد شهادت برادرش علی‌اکبر بود که در لباس مقدس سربازی در ماه‌های ابتدای جنگ به شهادت رسیده بود و از همان زمان، سلاح برادر شهیدش را به دست گرفت و از روزهای نخست جنگ تحمیلی داوطلبانه از سوی بسیج به جبهه اعزام شد. علی در دوران جوانی در سال 1362 ازدواج کرد و عهده‌دار زندگی مشترک شد و خداوند یک پسر به او عطا کرد.

پس از آن که به عضویت سپاه پاسداران در آمد. حضورش در مناطق عملیاتی پر رنگ‌تر شد و بیشتر وقتش در جبهه می‌گذشت. با رشادت و تدبیری که داشت، پس از مدتی به عنوان معاون گردان روح‌الله(قدس سره) منصوب شد و خدمات فراوانی به جبهه و جنگ ارائه کرد. او در بیست و پنجم اسفندماه سال 1363 در شرق رودخانه دجله طی عملیات بدر به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید که در منطقه عملیاتی مفقود شده بود، پس از شناسایی و تفحص در چهارم اسفندماه سال 1373 در زادگاهش به خاک سپرده شد.